Kung patuloy mong pag-iisipan ang kawalang katarungan ng mundo, mababaliw ka lang. Talagang ganun, wala kang magagawa kundi tanggapin ang katotohanang hindi bawat sandali ay matamis ang buhay, Hunghang lang ang naniniwala doon.
Matuto kang magparaya; hindi lang ang sarili mo ang kailangang lumigaya. Magpasalamat ka sa maiksing panahong natutunan mong ngumiti at magmahal. Kasakiman ang hindi pagbitaw sa nakalipas at katangahan ang pagtakwil sa damdaming buong puso mong pinaniniwalaan.
Sapat na ang isa, dalawa, limang araw na pagluluksa sa namatay na bukas. Matuto kang bumangon, maghanap ng bagong pag-asa, at iahon sa libingan ang mga paa mong gustong magpatabon kasama ng mga patay nang alaala.