Medications: Bisoprolol + Hydrochlorothiazide

I set the alarm 7:30 am, hoping that i'd wake up on time and not be late for work ... but I felt like not getting off the bed ... Parang isa sa mga madidilim kong araw, noong panahon na nagaaway ang aking isip at damdamin. Ang bigat ng pakiramdam, masakit sa ulo... minumulto na naman ako ng nakalipas ...

Parang biro na pagsakay ko ng bus sa Buendia patungong Ayala, ang mga posters na nakadikit ay ang dati kong gamot sa essential hypertension. Hindi ko masyado napagmasdan ang packaging noon paglabas ko ng UST Hospital, ngayon ko lang napansin na dalawang matanda pala ang modelo ng produkto, dalawang gurang na nagbubuhat ng bata habang kumakandirit sa daan (kung paano pumasok sa isip ang pinaggagawa nila, di ko rin alam) ... napaisip tuloy ako ... Sabi ng doktor ko dati napakabata ko pa para magka Stage 2 Hypertension, tinanong ko "What's the difference between the stages?" , sa taas lang daw ng pressure nagkakatalo iyon, umabot kasi yung akin ng 160, mataas nga, yung tipong pressure na nakukuha lang ng matatanda, kaya siguro dalawang gurang ang modelo ng posters. Ala naman dapat ikabahala, bumalik na naman sa normal yung BP ko ... pero weird pa rin yung posters na nasa bus ... sinong taong nasa matinong pag-iisip ang maglalagay nun doon? med reps? LOL!
[sanka, minsan may nakita pa akong mga pambansang kung anu-ano ng Pilipinas na nakadikit sa bus...]

UP Fair, Mahiwagang Singsing, Yosi, at ang deadly Octopus Ride ...

I was watching gawi's concert nung nag text si May, inviting to UP Fair, sabi ko habol na lang ako, baka maki Nyoy Volante muna kami with Happy Forty AB sa colayco... After dinner, ayun .... tumuloy din ako sa UP, hoping na sana may stars para ma enjoy ko ang star gazin sa sunken... Pero ayun, alang stars, disappointment talaga. Tapos nauna pa kaming dumating ng friend ko sa mga iskolar ng bayan, kaya kinailangan pang maghanap kami ng pampalipas oras ... napabili tuloy ako ng "mahiwagang singsing", yung nag iiba daw ng kulay depende sa mood, na intriga naman ako, pero pag suot ko sya parati lang siya blue, as in blue mood ako parati! nakakainis ... may kung anong pumasok sa isip ko na kinailangang yung meron sulat na "I love you" ang bilhin ko, kawawa naman ako, wala na sigurong nagmamahal sa akin kaya ganun! LOL!

Lumipas ang oras, dumating ang ilan sa mga hinihintay, nag usap-usap, pero di ko ang alam kung bakit di ako masyadong komportable nung gabing yun, siguro kasi di ko kakilala yung ibang kasama ni may, mangilan ngilan lang kasi yung gustong sakyan ng ka-weirduhan ko eh, suplado ko na lang talaga! lesson in life? huwag MAKI-FRIENDS sa friends ng best friend mo ... huh?! ang labo nun ah! Kidding!

Sosyalan ever, kunwari close kahit hindi, tapos may nakita pa akong dating officemate, weird talaga. Parang nung house party sa UST nakita ko rin yung mga yun, parang minumulto nila ako.... wooooooh..... ala naman masyadong nakita, puro stalls lang, di ko naman trip yung music, ang ingay! in short, sayang yung entrance, hehehehe, pero OK lang, experience din yun. Experience, as in experience na naman mag-yosi, hindi naman ako smoker, pero ewan ko ba, pag sila ang kasama ko hindi pwedeng alang gabi na hihithit ako ng yosi ...

Lumalalim na yung gabi, wala pa ring nangyayari, so naghiwa-hiwalay muna kami, may nabuyo akong friend na sumakay sa Octopus ng fair, ang jologs talaga pero ang funny nung idea, so ayun, bumili ng ticket tapos sumakay.... nakakamatay pala iyon! super dangerous kasi mahuhulog ka talaga pag di ka humawak... nagpaikot ikot kami dun, pabilis nang pabilis, nahilo ako! parang walang katapusan, ang ingay nung machine parang matatanggal ang turnilyo... SCARY!!!

relief na lang yung pagbaba namin sa lupa, buhay pa pala kami, di na ko sasakay dun ever!

Salinggawi's "Sine't Sayaw" ...

Isang taon na naman ang nakalipas, at muling nagpakita ng kanilang talento ang mga mananayaw ng Salinggawi Dance Troupe, ang opisyal na dance troupe ng Unibersidad ng Santo Tomas ... This is a much awaited event, pagkakataon na para matunghayan ang pagpapakitang gilas ng grupo. Ang tema ng concert ngayon "Sine't Sayaw" ... ang pag-interpret ng mga pelikula sa pamamagitan ng sayaw.

Hindi masyadong naging kabilib-bilib ang palabas, 'di tulad ng mga nakalipas. Siguro dahil na rin sa ito ang kauna unahang pagkakataon na dalawang araw at apat na set ang concert, nakakapagod ito para sa mga dancers. Pero kung titingnan ng mabuti, hindi rin ganun kaganda ang choreography ng ibang mga sayaw, at masyadong maraming halatang baguhan, na hindi pa nakukuha ang galaw ng gawi...

Kahit pa, may ilan din naman na talagang napamangha ako, mga sayaw na nagpakita tunay na kakayahan ng grupo. Ilan sa mga ito ay ang "Muro Ami", "Matrix", at "Charlie's Angels". Nakakakilabot ang bawat galaw, punong puno ng emosyon, at lumilipad ang dancers! Hindi lang masyadong umangkop sa tema ang mga tradisyunal ng sayaw, na simple lang, at di masyadong nabigyan ng katarungan. Tulad ng "Binasuan", halatang kabado ang mga dancers na baka mahulog ang mga baso sa kanilang mga ulo, mabagal ang pag execute ng steps. Naging bahagi rin ng palabas ang cheerdance na naipanalo nila sa nakalipas na UAAP competition. Iba na ang nagsipagsayaw, hindi naging kasing sigla, pero magaling pa rin.

Nagkaroon ako ng pagkakataon na muling makitang magsayaw si Jing, dating kamag-aral, at dating presidente ng dance troupe. Nakakatuwa na sa kabila ng pagtatapos sa unibersidad, ay meron pa rin siyang panahon para gawin ang gusto niyang gawin .... ang sumayaw nang buong puso ... Miss na kita!

Sa kabuuhan, hindi masyadong naging maganda ang concert para sa akin, pero sulit pa rin kung makikita mo ang pamosong grupo ng nagsasayaw sa harap mo.

Viva Santo Tomas!

"About Valentines" forwarded email from Spyrosquest

Bruce sent this email, just now .... thought of sharing it to you too. Its from his friend. The email goes:

"Share ko lang... Nakakatawa talaga ang love. Isa siyang napakalaking oxymoron. Lahat ng pwede mong masabi sa kanya, baliktarin mo at totoo pa rin.
Ang labo diba? Pero ang linaw. Masaya magmahal. Malungkot magmahal. Di mo
naiintindihan pero naiintindihan mo. Walang rason. Maraming rason. Di mo na kaya, pero kaya mo pa rin. Masakit magmahal. Pero okey lang. Teka, ano ba talaga?! May kaibigan ako, sabi niya dati "Love is only for stupid people."
Nakakatawa kasi cum laude ang standing niya, pero dumating ang panahon, na-in-love din ang hunghang. At ayun, tanga na siya ngayon. Lahat kasi ng nahahawakan ng love nagiging oxymoron din. O kaya paminsan, nagiging
moron lang. Hindi lang kasi basta baliktaran ang pag-ibig. Lahat ng bagay
nababaligtad din niya. Lahat ng malalakas na tao, humihina. Ang mayayabang, nagpapakumbaba. Ang mga walang pakialam, nagiging Mother Teresa. Ang mga henyo, nauubusan ng sagot. Ang malulungkot, sumasaya. Ang matitigas, lumalambot. (At tumitigas din ang mga bagay na madalas nama'y malambot.)
Nakakatawa talaga. Lalo na kapag dumadating siya sa mga taong ayaw na
talaga magmahal. Napansin ko nga eh. Parang kung gusto mo lang ma-in-love ulit, sabihin mo lang ang magic words na "Ayoko na ma-inlove!" biglang WACHA! Ayan na siya. Nang-aasar. Magpapaasar ka naman. Di ba nakakatawa rin na pagdating sa problema ng ibang tao, ang galing galing mo? Pero 'pag problema mo na yung pinag-uusapan parang nawawalan ng saysay lahat ng ipinayo mo dun sa namomroblemang tao? Naiisip mong wala namang mali dun sa mga sinabi mo. Pero bakit parang wala ring tama? Bali-baliktad din ang nasasabi ng mga taong tinamaan ng madugong pana ng pag-ibig. "Ngayon ko lang nalaman ganito pala. Sabi ko na eh!" "Ang sarap mabuhay. Pwede na 'ko mamatay. Now na!" At hindi lang 'yon. Ang sarap din pagtawanan ng mga taong alam naman nilang masasaktan lang sila eh nagpapatihulog pa rin sa bangin ng pag-ibig. Tapos 'pag luray-luray na yung puso nila, siyempre hindi sila yung may kasalanan. Siya! "Bakit niya 'ko sinaktan?" May kasama pang pagsuntok sa pader yon, at pagbabagsak ng pinto. Ang labo talaga. Mauubos ang buong magdamag ko kakasabi ng mga bagay na nakakatawa 'pag pag-ibig na ang pinag-usapan. Ang daming beses ko na kasi siya nakasalubong kaya masasabi ko nang eksperto na 'ko. Pero wala pa rin akong alam. Pero ang pinakanakakatawa sa lahat ay ang katotohanang kapag gusto magpatawa ng pag-ibig, ipusta na mo na lahat ng ari-arian mo dahil siguradong ikaw ang punchline. Nakakatawa no? Nakakaiyak.

mula sa tunay na kaibigan (buhat sa Friendster Message System)

kinailangan kong ilagay ang mensaheng itoh mula sa isang kaibigan, na sa panahong sobrang dami kong iniisip, ay nakatulong upang mapanatag ang aking damdamin ... Thank you so much for replying to that bulletin, i was really touched ... hope to see you soon friend ...

[mula sa Friendster Message System]
"tauf this is such a sad piece. i had a tough time reading it not only because of the oh so deep tagalog words you used pero it made me sad too. i know you don't need advice or you would have asked for it. i guess this is what growing up means. facing reality.

i keep thinking of HS and College days when everything was determined by grades and how many friends you had and how popular you become. i longed to go back to all the fun. then graduation came and we had to go do that thing called becoming adults. then i realized, life sucked before now it really sucks!

i know you probably don't want to hear this pero i'll tell you anyway. hard times happen. they test our faith and belief and break us anyway it can. but the best persons in the world are those who came out of a tough situation a little bit wiser and a little bit tougher. i believe you are one of those persons and i think you'll make it alright. get out of the sadness and come back to happy land. there are reasons for all these disturbances from God (i want to call it that). they are not always clear but they are reasons
nonetheless. don't be so down. i hate hearing you this way.

i know i haven't been in touch lately, and you probably think what the heck am i saying pero i'm ur friend. and i want to be here for you even when i'm far. i'm giwing you a hug as i type this okay!

kwentuhan mo ako what happens ha. tc."

Ang Pagbabalik!

Makalipas ang ilang buwan na sobrang nakakangarag, heto't nagkaroon na naman ako ng pagkakataong magsulat sa munting espasyong ito. Funny talaga, meron pala akong blog site na tinitingnan na iba't lahat lahat, eh wala pa ring laman. Naalala ko tuloy si chei na naka YM ko minsan, punong puno daw ako ng kadramahan sa buhay! (nakalagay kasi sa friendster pic ko yung Panibugho ad) hahaha, weh pano ba naman, may pag ka emotional talaga ang lolo mo, at mejo challenging lang talaga ang mga nakalipas na buwan ...

Mejo affected ba kayo? naku! pasencya na, ala akong intention na pabigatin ang anumang nararamdaman niyo, hehehehe (weh bakit kasi silip nang silip sa blog site na toh!!!) buwahahaha

Anyways, ayun, gaya nga ng nasulat ko na, mejo nagkaroon na naman ako ng pagkakataong lagyan ng laman ang Panibugho, at mukhang magiging regular na itoh ... nawa'y saniban ako ng ispiritu ng writer para naman maging makabuluhan at interesante ang mga na pa-publish ko dito :P

Mabuhay! itoh ang PAGBABALIK!